[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Zarkanadlılardan, bal ve balmumu yapan, iğnesiyle sokan böcek. Öbür arılardan ayırmak için buna balansı
da denmektedir.
Vücutları baş, göğüs ve karın olmak üzere üç bölüme ayrılmıştır.
Başın ön kısmında koklama ve dokunma organlarım taşıyan duyargaları
vardır. Başın iki yanında birer petek gözü ve tepesinde üç nokta gözü
vardır. Göğüs halkalarına bağlı üç çift bacaktan öndekilerde duyargaları
temizleyen arka bacağın ayaklarında çiçek tozu toplamağa yarayan
tertibat vardır. İkinci ve üçüncü göğüs halkalarından birer çift kanat
çıkar. Ana arı ile işçi arıların son karın halkalarında birer zehir
iğnesi vardır. İğne geriye doğru çekip çıkmaz, zehir ağıtı ile iç
organlarından bir kısmı iğne ile kopar ve arı ölür.
Vücudu meydan getiren halkaların yan taraflarında on çift nefes
deliği vardır. Gövdenin içindeki hava boruları ve hava kesecikleri bu
deliklere bağlıdır. Yemek borusunun genişlemesi ile bir bal midesi
meydana gelmiştir. Emilen bal ve çiçek öz suları, kovana döndükten sonra
boşaltılır ve peteklerde bal toplanır.
Bir kovan içinde yaşayan bal arıları üç tipe ayrılır: 1) 3000-4000 kadar
işçi arı, 2) 100-150 kadar erkek arı, 3) Bir tane ana arı.
Ana arı, her petek gözüne birer tane yumurta bırakır. Üçüncü, günün
sonun, da yumurtalar çatlayarak larvalar çıkar îlkin kurtçuklar halinde
olan larvalar, krizalit devrini geçirdikten sonra ergin hale gelirler.
Bir ana an 16-17 bir işçi arı 21, bir erkek arı 24 günde gelişimini
tamamlar.
Toplum halinde yaşayan arıların, bir kovan içindeki en önemli
varlığı ana arıdır. İnce ve narin yapılı, boyu diğerlerinden daha uzun
olan ana arı beş yıl kadar yaşar. Ağız aygıtları iyice gelişmediğinden
işçi arılar tarafından ağzına sindirilmiş besinler verilmek suretiyle
beslenir. Yumurtlama devresinde günde ortalama olarak 2.500 yumurta
bırakır.
Vücutları daha kaba ve büyük olan erkek arıların iğneleri yoktur.
Kovandaki ödevleri genç arılarla çiftleşmektir ki bu çiftleşme sırasında
organlarının bir kısmı vücudundan çıktığından hemen ölür. Oğul mevsimi
sona erdiğinde, bunlara lüzum kalmadığından işçi arılar tarafından ya
öldürülürler, ya da kovan dışına atılırlar.
İşçi arılar, cinsiyet organları körleşmiş dişi arılardır. Çok
çalışkandırlar. Kovanın iç ve dışındaki bütün işleri bunlar görürler.
Kırlara açılarak çiçek özü toplarlar ve bal yaparlar. Havaların ısınması
ile de çalışmağa başlarlar. Bu durum, havaların soğumağa başladığı
sonbahara kadar sürer. Kışın toplu bir halde, salkım şeklinde bir arada
bulunurlar.